امروز چله نشین شدم

دیروز من نبودم ...

و امروز طعمی شیرین ، چیزی شبیه عسل با بودن همه شما کامم را شیرین کرد .

می گویند دیروز من نبودم ...

خورشید که طلوع کرد آمدم ، آنهم به دعوت تماشای صدای همگان ، لبریز از ریزش باران .

حال این روزها خرسندم از بودنِه تمام ساعت های نبوده در زندگی ام  .

و چشم دوخته ام به خطوط دفتر آسمان .

و زندگی ام بوی پونه های تازه می دهد .

دیگر به متن ها و دست نوشته های قدیمی ام اعتقاد ندارم چون نامی از شما در آنها نمی یابم .

گویی از سیم خاردار سرزمین زندگی ام گذشته ام .

و دوست دارم فریاد بزنم با من بمانید تا جانی دوباره بگیرم .

راستش را بگویم می خواهم این حس شیرین ، در درونم نهان باشد .

و این طبع سرد مرا چنان کند که ، مستی بریزد .

حال مستم از بودنتان نه فقط در لحظه فُوت کردن شمع روزهای گذشته ام بلکه به نیت روشن کردن

شمع چله نشینی لحظه های تازه زندگی ام تا دستانتان را بگیرم و چون نهری به دریا برسم .

حال حس عجیبم را کادو پیچ کرده با تک شاخه گلی برای تک تک تان می فرستم .

از شما چه پنهان کودکی ام را فریاد می زنم تا بار دیگر بدانم و بفهمم « دانا ادب دارد » .

ادبتان مات و مبهوتم کرده .

و دیگر ، بودنتان ، برایم چون نغمه ایست که نشسته روی ذهن دفتر مشق فردایم .

گویا جریمه شده ام تا پایان عمرم بنویسم :

دانا ادب دارد .

اینک جای خواهم داد در خاطرات لحظه ناب بودنم در نفس های گرم روزهای آخر تابستانی که با بودنتان

بهار زندگی ام نفسی تازه گرفت .

امشب من سراپا ازل شده ام  ...

و فریاد خواهم زد ای باغبان بنگر مرا با ریشه ای در عشق .

از دست های توست کینسان پابرجایم .

و محو بودن تک تک شمایم . امشب خبر از خویش ندارم ...

حالا فصلی دیگر است .

فصل چله نشینی

و فقط برگ های دفتر زندگی ام در بودن تک تک شما دوستان چون دفتری چهل برگ ورق می خورد .

و سوالی که همواره از خودم می پرسم مگر امروز چندم است ؟

به پاس بودنتان و دست نوشته های شادتان دلم دیگر با نا امیدی دمساز نیست .

فردایی دیگر متولد خواهم شد و شمع های تولدم کنار گهواره تا آخر عمر ، زندگی خواهند کرد .

ممنونم از بودن همه شما

با احترام

ژیلا صادقی

چهل ساله از شهریور 1392